ชีวิตของฉันน่ะหรือ ดูแล้วสมบูรณ์แบบทุกอย่าง เรียนจบก็แต่งงานตามที่ครอบครัวต้องการ แต่งกับเขาผู้อ่อนโยน   เขาน่ะคงไม่รู้จะทำอย่างไรกับฉัน...

สายตาของเขามองมาที่ฉัน พยายามไม่ให้สั่นระริกไหว มันเต็มไปด้วยความเศร้า   ทำไมกันนะ ทำไมกัน ถึงไม่ทอดทิ้งฉัน   ฉันพยายามหาเหตุผลร้อยแปดพัน...

ฉันแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่ง ชีวิตเรียบง่ายนัก ทำกับข้าวให้เขาในตอนเช้า พร้อมข้าวกล่องแสนอร่อย เรามีลูกด้วยกันคนหนึ่ง เป็นเด็กน่ารักมาก ๆ...

ฉันเป็นนักเดินทาง เดินทางไปเรื่อย ๆ มีอิสระเสรี ราวกับโลกใบนี้เป็นแค่สนามเด็กเล่น ไร้กาลเวลา อายุขัยเช่นนี้ หากไม่ใช้ให้คุ้มแล้ว...