สามีผู้สิ้นสมประดี-Loveless

สายตาของเขามองมาที่ฉัน พยายามไม่ให้สั่นระริกไหว มันเต็มไปด้วยความเศร้า

ทำไมกันนะ ทำไมกัน ถึงไม่ทอดทิ้งฉัน

ฉันพยายามหาเหตุผลร้อยแปดพันเก้า แต่ก็ไม่พบ

ที่ทำดีกับฉันเป็นเพราะตระกูลของฉันหรือเปล่า?

การแต่งงานที่เรียบง่าย ผ้าคลุมหน้าสีขาวโปร่งบาง จุมพิตผิวเผินไร้ซึ่งความอ่อนหวานใด ทำไมกันนะ ถึงยังไม่ทอดทิ้งฉัน

ฉันไม่อยากอยู่กับเขา ฉันอยากกลับบ้าน แต่ก็ไม่ได้เอ่ยออกไป

ในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิตนี้ ฉันยิ้มออกมาอย่างอ่อนแรง

“ฉันรักเธอ”

แม้ไม่เข้าใจนัก แต่ไม่ได้รู้สึกอยากอยู่กับใครเลยนอกจากเขา คงมีเขาที่ทนนิสัยอันร้ายเหลือของฉันได้

“ขอบคุณที่ดูแลมาตลอด”

ความเปียกชื้นที่หลังมือ ทำให้ฉันขยับน้อย ๆ ก่อนเหลือบไปเห็น ใบหน้าเปื้อนน้ำตาของเขา

ฉันกำลังจะตายแล้ว เขาจะอยู่อย่างไรโดยไม่มีฉัน จุมพิตแผ่วเบากระชากวิญญาณของฉันไป กลายเป็นเพียงเปลวไฟไหววูบในฝ่ามือ

“อยู่กับผม...ตลอดไปได้ไหมครับ”

ฉันพูดไม่ได้ ไม่รู้จะตอบรับเช่นไร ไม่นานนักยมทูตก็มา แย่งชิงดวงวิญญาณของฉันไป สามีของฉันใจสลาย กรีดร้องเสียงดัง สิ้นแล้วสมประดี ไม่เหลือความเย่อหยิ่งสง่างามเหมือนอย่างเคย

เหลือเพียงสามีที่สูญเสียภรรยาไปชั่วนิรันดร์ก็เท่านั้น